‘Nee, niet weer!’ is het eerste wat ik denk als ik midden in de nacht wakker word. De nacht ervoor heeft het namelijk flink gespookt. Urenlang harde regen, onweer en op een gegeven moment zelfs hagel. Het internet ontplofte door foto’s van de stad Málaga bedekt met een witte laag hagel, wegglijdende mensen en auto’s en wegen die in rivieren waren veranderd. Het water begon net weer een beetje weg te zakken en alles kon weer opdrogen. Ik spring mijn bed uit en ga poolshoogte nemen. Het water loopt net als de nacht ervoor langs de kachelpijp mijn huis binnen, wat een onheilspellend sissend geluid veroorzaakt. Ik begin te redderen, leg handdoeken neer en stel de honden gerust. De grootste van de drie is als de dood voor onweer en raakt altijd flink overstuur.

We wonen idyllisch op het platteland maar met dit soort weer is dat toch echt een stuk minder idyllisch. Ons huis ligt in een vallei waar het noodweer lang blijft hangen. Daarnaast verandert de tuin in een groot zwembad en maakt de harde regen flink veel herrie op het dak. Ik blijf een tijdje in de woonkamer naar het onweer staan kijken, het is ook wel een bijzonder natuurverschijnsel. Mijn wederhelft zit op dit moment veilig in Nederland en gelukkig ben ik niet snel bang maar onrustig voelt het wel. Zeker als op een gegeven moment de stroom ook nog eens uitvalt. ‘Net wat ik nodig heb’, zeg ik hardop tegen mezelf. Gelukkig heb ik de houtkachel door gestookt, het is dus lekker warm in huis en mijn mobiel heeft gelukkig genoeg batterij. Ik kan nu weinig meer doen dus ik kruip mijn bed maar weer in en probeer nog wat te slapen. Een verloren zaak blijkt al snel, het licht in mijn hoofd is aangegaan dus dan maar wat lezen of een serietje kijken. Ik doe mijn nachtlampje aan zodat ik weet wanneer de stroom weer terug is. Af en toe gaat het licht aan maar ook net zo hard weer uit. Het is echt menens, dit kan wel even gaan duren.

Na een paar uur wordt het rustiger en doe ik weer een poging om te gaan slapen, dit keer met succes. Als ik twee uur later wakker wordt, is er nog steeds geen stroom. Ik stuur wat appjes naar buren en lees op Facebook in de dorpsgroep dat er meer mensen buiten het dorp zonder stroom zitten. Kwestie van geduld hebben dus. Ik heb van de week voor een heel weeshuis staan koken om goed voorbereid te zijn op een drukke week met nieuwe studenten en docenten dus ik hoop dat ik straks niet de hele inhoud van de vriezer hoef weg te gooien.

De vorige bewoner zei tegen ons toen we het huis kochten. ‘Life at the campo is hard, but at least you know you are a-live’. Hij had gelijk! Na dit soort nachten verlang ik bijna terug naar mijn comfortabele rijtjeshuis in Nederland..bíjna!

Het is me gelukt! Een maand lang geen gebruik van Instagram, Facebook en LinkedIn en slechts 1 x per dag Whatsapp-berichtjes (alleen lezen). Tijd voor een eindevaluatie.

Op de eerste plaats bracht mijn social media detox me rust en focus. Daar voeg ik graag tijd aan toe. Ongemerkt gaat er toch best wel wat tijd verloren door het lezen van allerlei berichtjes. Verder kon ik weer spontaan reageren op verhalen van anderen omdat ik niet gehinderd werd door enige voorkennis. Regelmatig bleef ik dan ook stil als iemand me vroeg ‘heb je dit of dat op Insta of Facebook gezien?”. Waarna steevast volgde “O nee, natuurlijk niet, je houdt een social media detox”. Het zorgde er soms echter ook voor dat ik niet mee kon lachen om iets dat blijkbaar in de groepsapp was gedeeld. Met alleen e-mail en af en toe een sms’je werkte het op zich goed, al is Whatsapp in veel gevallen toch echt handiger.

Rond kerst had ik even een lastig momentje, ik wilde zoals ik normaal gesproken altijd doe, al mijn contacten een berichtje sturen om fijne feestdagen te wensen. Ik heb in plaats daarvan een aantal sms’jes gestuurd en daarnaast heb ik mijn familie echte kerstkaarten gestuurd en ze op 1e kerstdag gebeld. Ik heb gesmokkeld door een paar Whatsapp-berichtjes die dag wel te beantwoorden. Het waren er trouwens verrassend weinig, mensen wennen erg snel aan het feit dat je niet zo goed bereikbaar bent. Een geruststellende gedachte.

We hadden vlak na de kerst wat familie over dus daarmee heb ik heerlijk live bijgepraat en ouderwets spelletjes mee gespeeld. Het face-2-face-contact blijft toch nog altijd het fijnste. Ik vind het echter ook leuk om contact te houden met familie en vrienden over de hele wereld en dat gaat via social media toch wel heel makkelijk. Daarnaast vind ik er regelmatig inspiratie door leuke en interessante artikelen en vind ik het ook leuk om anderen te inspireren met mijn verhalen.

Als ik de balans opmaak kom ik tot de volgende conclusie. Ik zal altijd een haat-liefde-relatie houden met social media maar zolang ik de discipline kan hebben om er een maand helemaal geen gebruik van te maken, lukt het me zeker om er met mate gebruik van te maken. Kortom; U bent dus nog niet van me af!

Een prachtig 2020 gewenst met fijne on- en offline ontmoetingen!
Happy New Year, ¡Feliz año nuevo!

P.S. Tijdens mijn social media detox heb ik er een aantal columns over geschreven, mocht je benieuwd zijn…scrol dan even door.