Missie

Veel te vroeg word ik wakker. Ondanks de champagne en oliebollen van de avond ervoor. De honden zijn onrustig en ik laat ze los uit de kennel. Nog even kruip ik terug in bed, maar na een paar minuten weet ik al dit is een lost case… slapen wordt hem echt niet meer. Dan er maar uit en genieten van de stilte in huis. De rest van het gezin is nog in diepe slaap en ik ben alleen met mijn gedachten.

1 januari 2018…. het nieuwe jaar ligt voor me als een groot leeg wit vel. Het maakt me nieuwsgierig en nostalgisch tegelijk. Ik voel de behoefte om mijn intenties voor het nieuwe jaar op te schrijven maar merk dat het afgelopen jaar eerst nog aandacht wil. Ik pak mijn dagboek erbij en begin te lezen. Wat een bijzonder jaar is het geweest. Een jaar waarin ik een prachtige reis maakte met mijn man, dochter en haar vriendin naar New York, Buenos Aires en Miami. Vakantie vieren en tegelijk een onderwijsproject doen, is erg goed bevallen. Dat smaakt naar meer. Het was een jaar van uitersten, van liefhebben en loslaten. Loslaten van verwachtingen van mezelf en anderen. Een jaar van genieten, lachen, leren en van thuiskomen. Thuiskomen in Spanje maar vooral in mezelf.

Ik ontdekte wat mijn missie is, de reden dat ik hier ben. Ik kwam thuis na een lange reis. Een lange leerzame reis waarin ik mijn rugzak heb mogen vullen met kennis en levenservaring. Ik realiseerde me dat het tijd is de inhoud van die rugzak te gaan delen met the next generation.

Ik wil degene zijn die ik zelf, toen ik jong was, in mijn leven had willen hebben toen ik belangrijke keuzes moest maken. Iemand die mij vertelt dat het niet erg is om niet te weten wat ik wil doen ‘als ik later groot bent’. Die mij geruststelt en een spiegel voorhoudt zodat ik kan zien wie ik werkelijk ben. Die mij verzekert dat het niet uitmaakt wat ik kies qua studie of werk omdat ik nog tig keer mag kiezen in het leven. Die mij laat inzien dat het belangrijker is eerst te weten wie ik ben en waar ik voor sta dan me te laten leiden door wat anderen denken dat goed voor me is. Die me vertelt dat een studie wel belangrijk is maar zeker niet zaligmakend. Die mij aanmoedigt het gewoon nog niet te weten en daar niet gestresst over te zijn. Iemand die mij wakker schudt, confronteert en met humor naar het antwoord leidt, dat ik zelf blijk te hebben. Kortom iemand die mij helpt, voor nu, een keuze te maken en daar voor 100% achter te staan.

Ik ben voortvarend te werk gegaan. Ik heb mijn rugzak leeg geschud en de mooiste lessen die ik tegenkwam omgezet in een online lesprogramma met de toepasselijke naam MYJourney. Tijdens MYJourney leren jongeren beter weten wie ze zijn, waar hun passie zit en leren ze hun EIGEN keuze maken. Voor nu!

Ik kijk dus trots terug op 2017 waarin ik veel bewerkstelligd heb. Een jaar dat ook enorm in het teken stond van hulp vragen. Samen met mijn gezin en team gingen de dingen sneller en waren vooral vaak veel leuker.

Het witte vel wacht geduldig en het is goed. Even niets moeten, niets verwachten, gewoon even vrij….. eventjes alleen…. helemaal alleen… klinkt het door mijn koptelefoon. Okey, Marco (Borsato) got the message!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven